Istnieją różne metody leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu. Mogą one obejmować stymulatory nerwów, beznapięciową taśmę dopochwową lub ambulatoryjne zastrzyki wypełniające cewkę moczową. Liczba wizyt, których potrzebujesz dla każdej procedury zależy od konkretnej metody, którą stosuje Twój lekarz. Lekarz zaleci przebieg leczenia, który będzie skuteczny dla Pani/Pana konkretnych potrzeb.
Ambulatoryjne zastrzyki wybrzuszające cewkę moczową
Zastrzyki wybrzuszające cewkę moczową w przypadku moczenia stresowego to mało inwazyjny sposób leczenia pacjentów z tym schorzeniem. Zabieg polega na wstrzyknięciu substancji, która tworzy uszczelnienie wewnątrz cewki moczowej, zwiększając odporność ściany cewki moczowej na przepływ moczu i łagodząc objawy wysiłkowego nietrzymania moczu. Pacjenci mogą poddać się zabiegowi w znieczuleniu miejscowym.
Ta mało inwazyjna procedura może być wykonana w gabinecie lekarskim lub ambulatorium. Chociaż niektórzy pacjenci mogą odczuwać dyskomfort podczas tej procedury, wielu pacjentów zgłasza minimalny dyskomfort i minimalne ryzyko infekcji. Podczas tej procedury lekarz wprowadza mały instrument optyczny do cewki moczowej i wstrzykuje środek spęczniający. Po zakończeniu wstrzykiwania cystoskop jest usuwany.
Chociaż środki spęczniające przez cewkę moczową są dostępne jako procedura ambulatoryjna, są one obecnie zatwierdzone do stosowania tylko u kobiet. Chociaż Contigen(r) nie jest już dostępny komercyjnie, został zatwierdzony do stosowania w grudniu 1995 roku u kobiet z wysiłkowym nietrzymaniem moczu. Przeszukiwania bazy danych PubMed zostały wykorzystane do regularnej aktualizacji tego przeglądu dowodów, ostatnio do końca 2021 roku.
Chociaż skuteczność środków spęczniających cewkę moczową w leczeniu wysiłkowego nietrzymania moczu jest ograniczona, procedura ta może poprawić jakość życia pacjentek cierpiących na to schorzenie. Ważne jest, aby wybrać odpowiedniego pacjenta do zabiegu, aby zmaksymalizować satysfakcję pacjenta i szanse na pomyślny wynik. Należy jednak pamiętać, że powtarzanie wstrzyknięć jest czasem konieczne, aby osiągnąć optymalną kontynencję.
Tension Free Vaginal Tape
Lekarz może zalecić minimalnie inwazyjną procedurę w leczeniu wysiłkowego nietrzymania moczu. Tension Free Vaginal Tape polega na stworzeniu sztucznego podparcia na końcu cewki moczowej. Podpora ta zapobiega wyciekowi moczu poprzez utrzymanie szczelnego zamknięcia. Jest ona stosowana przez pochwę i ma na celu skorygowanie zwiotczałej cewki moczowej. Ile wizyt potrzebują kobiety w celu przeprowadzenia tego zabiegu?
Technika ta jest podstawowym sposobem leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu. Istnieje kilka opcji chirurgicznych dla tego schorzenia. Najpopularniejsze z nich to chusta dopochwowa i beznapięciowa taśma dopochwowa. Techniki te stały się powszechnie dostępne w ciągu ostatniej dekady. Chociaż procedury te są bardzo skuteczne, istnieją również pewne zagrożenia i powikłania związane z ich stosowaniem. Aby uniknąć powikłań, pacjentki powinny szukać pomocy medycznej wyłącznie u chirurgów przeszkolonych w tej technice.
Tension Free Vaginal Tape jest bezpieczny dla kobiet. Jedno z badań wykazało, że kobiety, które ją stosowały miały znacznie mniej problemów z nietrzymaniem moczu niż te, które stosowały chustę transobturatorską. W badaniu wzięło udział 58 kobiet. W badaniu porównano również beznapięciową taśmę dopochwową z temblakiem transobturatorowym.
W badaniu przeprowadzonym przez Tsiviana i współpracowników stwierdzono pięć przypadków erozji taśmy u 200 pacjentek. Z tych pięciu przypadków cztery miały usuniętą taśmę, podczas gdy jeden był bezobjawowy podczas ostatniej kontroli. Wszyscy pacjenci byli suchi. Jeden wymagał powtórzenia TVT. W innym badaniu przeprowadzonym w Finlandii stwierdzono 10 przypadków erozji taśmy pochwowej u 1455 pacjentek. U trzech pacjentek nie wystąpiły żadne powikłania, a tylko jedna wymagała operacji. Jedna pacjentka musiała zostać poddana ponownemu zszyciu odsłoniętej taśmy, natomiast pozostałe cztery wymagały wycięcia taśmy.
Cystoskopia
Jedną z procedur, która może pomóc w złagodzeniu objawów wysiłkowego nietrzymania moczu, jest podtorebkowy sling. Wykonuje się go, aby pomóc cewce moczowej poprzez umieszczenie tam małego kawałka tkanki. Jest to niskie ryzyko i może być wykonane w biurze lekarza. Temblak moczowodowy może pomóc pacjentom opóźnić potrzebę zabiegów chirurgicznych. Większość pacjentów może wrócić do normalnej aktywności w ciągu dwóch tygodni.
Jeśli zmagasz się z nietrzymaniem moczu od jakiegoś czasu, Twój lekarz prawdopodobnie zaleci kilka różnych badań w celu ustalenia przyczyny. Lekarz sprawdzi Twoje narządy miednicy, które zazwyczaj nie są widoczne, za pomocą badania miednicy. Badania urodynamiczne są innymi badaniami, które mają na celu ustalenie, czy masz zakażenie dróg moczowych. Lekarz może również wykonać zdjęcia rentgenowskie, aby obejrzeć twoje nerki i pęcherz.
Dla dokładniejszej diagnozy, lekarz może zalecić serię wizyt w dłuższym okresie czasu. Po kilku miesiącach leczenie może być skuteczne. Musisz jednak pamiętać o prowadzeniu dzienniczka pęcherza. Twój lekarz może następnie ocenić twoje wzorce moczu, korzystając z tych informacji. Twój lekarz może również chcieć monitorować twoje nawyki żywieniowe i spożycie moczu. Pomoże ci to zrozumieć, jakie pokarmy wywołują nietrzymanie moczu i jakie rodzaje leków mogą być dla ciebie skuteczne.
Jeśli masz problem z mimowolnym wyciekiem spowodowanym fizycznym lub psychologicznym stresem, możesz doświadczać wysiłkowego nietrzymania moczu. Stan ten występuje, gdy mięśnie zwieracza nie mają czasu na prawidłowe rozluźnienie przed oddaniem moczu. Problem ten występuje najczęściej u osób starszych i tych z osłabionymi mięśniami pęcherza.
Stymulatory nerwów
Lekarz może pomóc ci opanować objawy wysiłkowego nietrzymania moczu poprzez podanie leku, który jest skierowany na nadaktywny pęcherz. Twój dostawca usług medycznych powinien wyjaśnić korzyści i ryzyko związane z każdym leczeniem oraz wyjaśnić, dlaczego możesz potrzebować więcej niż jednego leczenia. Niestety, obecnie nie ma zatwierdzonych leków do leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu. Jednakże, twój świadczeniodawca może przepisać ci lek na OAB, który pomoże kontrolować wycieki spowodowane przez nadaktywny pęcherz.
Liczba wizyt potrzebnych do przeprowadzenia leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu w dużym stopniu zależy od ciężkości i rodzaju schorzenia. Twój lekarz może chcieć odbyć kilka wizyt, aby ustalić najlepszy sposób leczenia. Badanie przeprowadzone przez Bradley CS i współpracowników wykazało, że leczenie wysiłkowego nietrzymania moczu jest skuteczne u około połowy pacjentów. Badacze stwierdzili jednak, że istnieje potrzeba dodatkowych wizyt.
Twój lekarz może przeprowadzić dzienniczek pęcherza, aby monitorować Twoje objawy. Zapisując swój codzienny mocz i nawyki żywieniowe, twój lekarz może określić dokładne przyczyny twoich objawów i ustalić najbardziej odpowiednie leczenie. Dziennik pęcherza może również pomóc ci śledzić twój postęp w osiąganiu kontroli nad oddawaniem moczu. Twój lekarz będzie w stanie dostosować plan leczenia do twoich potrzeb i zapewnić ci niezbędne wsparcie, by pomóc ci odzyskać niezależność.
Środki ostrożności
Twój lekarz prawdopodobnie przepisze Ci kurs terapii mającej na celu poprawę nietrzymania moczu. Powinieneś również prowadzić dokładny dzienniczek pęcherza, by śledzić swoje nawyki oddawania moczu. W ten sposób twój lekarz może dostosować leczenie do twoich specyficznych potrzeb. Twój lekarz będzie również zadawał ci pytania dotyczące twoich nawyków żywieniowych i tego, czy masz skłonność do wyciekania z pęcherza. Im bardziej szczegółowy będzie twój dziennik pęcherza, tym dokładniejsze będzie leczenie.
Jeśli obawiasz się, że twój pęcherz się powiększy, twój lekarz może zalecić operację kontroli pęcherza. Ten rodzaj operacji daje cewce moczowej więcej wsparcia, zapobiegając przeciekaniu, gdy wywierany jest na nią nacisk. Oprócz operacji, operacja kontroli pęcherza może również pomóc w leczeniu nietrzymania moczu. Przed wyborem leczenia, Twój lekarz zaleci zmiany stylu życia i ćwiczenia, które pomogą Ci poradzić sobie z nietrzymaniem moczu. Jeśli nic innego, operacja może być twoją jedyną opcją.
W zależności od ciężkości nietrzymania moczu, Twój lekarz prawdopodobnie zaleci kilka różnych rodzajów leczenia. Badania urodynamiczne (UFE) testy, skany pęcherza moczowego i testy urodynamiczne pomogą ustalić, czy istnieje problem z Twoim układem moczowym. Jeśli te testy są negatywne, twój lekarz zaleci terapię opartą na tych wynikach.
Trening pęcherza
Po pierwszej wizycie u lekarza, będziesz musiał wrócić w miesięcznym odstępie czasu. W zależności od konkretnego przypadku, konieczne mogą być również wizyty kontrolne co trzy do sześciu miesięcy. W celu leczenia nietrzymania moczu może zostać przepisane urządzenie medyczne lub lek. Urządzenie medyczne zostanie wszczepione do twojego pęcherza lub pomoże rozluźnić twoje mięśnie, zmniejszając w ten sposób twoje pragnienie oddania moczu. Jednak w przypadku nietrzymania moczu z przepełnienia, prawdopodobnie będziesz musiał używać cewnika do opróżniania pęcherza. Pracownik służby zdrowia może cię poinstruować, jak właściwie używać cewnika, by zapewnić, że nie nabawisz się infekcji.
Innym sposobem na zmniejszenie liczby epizodów nietrzymania moczu jest zmiana diety. Kwaśne i pikantne pokarmy mogą podrażniać twój pęcherz, powodując jego skurcz. Może to prowadzić do wycieku. Jeśli doświadczasz wycieku z powodu wysiłkowego nietrzymania moczu, możesz chcieć uniknąć jedzenia tych pokarmów. Pomocne jest również utrzymywanie stałego harmonogramu wizyt w toalecie. Utrzymując regularny harmonogram, możesz wytrenować swój pęcherz, by rozpoznawał, kiedy jest czas na wyjście i stopniowo zwiększać ilość czasu, jaki spędzasz pomiędzy wyjściami.
Kiedy spotkasz się ze swoim dostawcą usług zdrowotnych, zwykle zostaniesz poproszony o prowadzenie dzienniczka pęcherza, w którym będziesz zapisywał, ile razy chodzisz do łazienki i co jesz oraz pijesz. Prowadzenie dziennika nawyków i wzorów twojego pęcherza pomaga dostawcy usług zdrowotnych monitorować twój postęp i upewnić się, że leczenie działa. Mogą oni przepisać stały harmonogram i stopniowo zwiększać długość czasu pomiędzy wizytami w łazience. Upewnij się, że próbujesz tej metody tylko pod nadzorem swojego dostawcy usług zdrowotnych.
Podobne tematy
